Πώς να προσεγγίζετε μια μακριά λίστα μπύρας
Η προσέγγισή σας σε μια μεγάλη λίστα από μπύρες, δε διαφέρει ουσιαστικά από την αντίστοιχη απέναντι σε ένα κατάλογο κρασιών. 1) Πρέπει να έχεις μια καθαρή εικόνα του τι σου αρέσει (η κλίση σας π.χ. είναι περισσότερο προς τις ελαφρύτερες lager ή τις πλούσιες ale;). 2) Δεν πρέπει να διστάζετε να ζητάτε βοήθεια όπου τη χρειάζεστε. Οι ειδικοί πάντως, σημειώνουν ότι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πίνει κανείς (πίνετε δηλαδή σαν κομμάτι της βραδινής διασκέδασης ή πίνετε ένα ποτήρι πριν αφιερωθείτε σε άλλες εργασίες;) παίζουν σημαντικό ρόλο στην τελική επιλογή. Ξεχωρίζοντας αυτές τις παραμέτρους, «στενεύετε» το πεδίο και διευκολύνεστε ώστε να κάνετε την σωστή -για την περίσταση- επιλογή…
Και πάλι, το τεστ γεύσης δε διαφέρει ιδιαίτερα από το αντίστοιχο τεστ του κρασιού –ουσιαστικά ψάχνεις να εκτιμήσεις την εμφάνιση, την οσμή, τη γεύση, καθώς και την αίσθηση που αφήνει στο στόμα. Μια δυο παρατηρήσεις επ’ αυτού, ωστόσο, για να μην έχουμε μπερδέματα: Όταν κρίνουμε την εμφάνιση, είναι σημαντικό να εξετάζουμε το πάχος της «κορυφής» (μια πολύ λεπτή κορυφή μπορεί να σημαίνει πρακτικά πρόβλημα με τη μπύρα). Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζετε ότι το κατάλληλο ποτήρι είναι ένα σημείο-κλειδί για να μπορείτε να εκτιμήσετε σε όλη την ένταση στο άρωμά της κάθε μπύρας.
Διεθνής Μονάδα Πικρότητας
Ευρύτερα γνωστή ως IBU, είναι η μονάδα εκείνη που μετράει την πικρότητα στη μπύρα. Γενικά μιλώντας, ένας χαμηλός βαθμός IBU κινείται μεταξύ 10 και 20, ενώ οι πιο πικρές μπύρες ενδεχομένως να αγγίζουν τριψήφια νούμερα.
Όπως συμβαίνει και με την κλασική λογική συνδυασμού φαγητού και κρασιού ή ακόμα με το συνδυασμό εδεσμάτων και κοκτέιλ, δεν υπάρχουν άκαμπτοι και απαράβατοι κανόνες σε ό,τι αφορά τον συνδυασμό φαγητού και μπύρας. Με αυτό το δεδομένο, οι περισσότεροι προτείνουν συνδυασμούς που είναι είτε συμπληρωματικοί είτε αντίθετοι -π.χ. μια ελαφριά μπύρα ταιριάζει με το σούσι ή μια έντονη και δυνατή μπίρα με ένα πικάντικο ταϊλανδέζικο πιάτο με κάρυ. Ένα άλλο δεδομένο είναι οι εποχές του χρόνου. Είναι απόλυτα φυσικό ότι η μπύρα που έχει τη σφραγίδα μιας συγκεκριμένης εποχής του χρόνου να ταιριάζει καλύτερα με φαγητά και γεύσεις της ίδιας αυτής εποχής.
Ale εναντίον Lager
Μολονότι το γενεαλογικό δέντρο της μπύρας είναι και μεγάλο και σύνθετο, τουλάχιστον οι ρίζες του είναι απλές και τις θυμάται κανείς σχετικά εύκολα: Όλες οι μπύρες είναι είτε lagers είτε ales. Οι lagers φτιάχνονται με τα ένζυμα που μένουν χαμηλά στη διαδικασία της ζύμωσης και χαρακτηρίζονται κυρίως ως δροσερές και ξεδιψαστικές, ενώ οι ales φτιάχνονται από τα ένζυμα που στη διαδικασία της ζύμωσης βγαίνουν ψηλά και είναι γενικά πιο πλούσιες και αντιπροσωπεύουν μια μεγαλύτερη γκάμα γεύσεων.
Με καταγωγή από το Plzen της Τσεχίας, γύρω στα 1840, αυτός ο τύπος lager είναι συνήθως ελαφρύ χρυσίζων στο χρώμα, με μια δροσερή γεύση που ισορροπεί έναν αρκετά πικρό χαρακτήρα με γευστικές απολήξεις από βύνη, άνθη και εσπεριδοειδή. Το στυλ ποικίλει ανάλογα με το αν έχουμε να κάνουμε με βοημική, γερμανική ή αμερικανική pilsner.
Pale Ale
Σ’ αυτή την κατηγορία -γενικά- ελαφριάς μπύρας ale υπάρχει μια ευρύτητα υποκατηγοριών, που περιλαμβάνει από την English Bitter και την Extra Special Bitter, μέχρι την αμερικανική Pale Ale, την ινδική Pale Ale και αρκετές άλλες.
«Δέσιμο»
Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη μορφή που παίρνει ο αφρός της μπύρας όταν συναντά το γυαλί του ποτηριού κατά την κατανάλωση της μπύρας.
Η stout είναι ελάχιστα σκούρα μπύρα και μάλλον, η πρώτη του είδους που έρχεται στο μυαλό μας είναι η αγαπημένη ιρλανδέζικη dry stout, η γνωστή Guinness. Η σκούρα βύνη βρίσκεται στο επίκεντρο της σχετικής δημιουργίας και το αποτέλεσμα είναι πικρό και κρεμώδες που μοιάζει με καφέ. Οι αυτοκρατορικές stout είναι γενικά πιο «παχιές» και εύρωστες, ενώ η milk stout κλίνει προς την κρεμώδη, πιο γλυκιά πλευρά.
Μπύρες από σιτάρι
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από το όνομά τους, πρόκειται για μπύρες που φτιάχνονται κυρίως με τη χρήση σιταριού, όπως επίσης και με μια μικρότερη ποσότητα βυνοποιημένου κριθαριού. Συνήθως πρόκειται για ale —οι δυο πιο βασικές παραλλαγές είναι η βέλγικη witbier και η γερμανική weissbier. Αυτό το στυλ τείνει να παράγει ελαφριές, απόλυτα ξεδιψαστικές θολές μπύρες με φρουτένιους τόνους και καλή ποσότητα ανθράκωσης.
Μπύρες χωρίς γλουτένη
Επειδή το σιτάρι, το κριθάρι και η σίκαλη είναι παραδοσιακά από τα βασικά συστατικά της ζυθοπαραγωγής, η μπύρα βρίσκεται εκτός της διατροφής όσων ζουν μια ζωή χωρίς την κατανάλωση γλουτένης. Παρ’ όλ’ αυτά, ή μάλλον ακριβώς γι’ αυτό, τα τελευταία χρόνια η κατηγορία της μπίρας χωρίς γλουτένη «βιώνει» μεγάλη άνθηση. Ελαφριές και για μαζική κατανάλωση, οι συγκεκριμένες μπύρες αντικαθιστούν τα τυπικά συστατικά της μπίρας με σόργο, κεχρί, καφέ ρύζι και φαγόπυρο.
ΠΗΓΗ: clickatlife.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου